Քաղաքացիներին ստիպել են ձեռք բերել մի ապրանք, որի օգտագործումը երաշխավորված չէ

Երևանում հանրային տրանսպորտի թանկացման և դրա դեմ բոյկոտի ակտիվ փուլը համընկավ ոչ աշխատանքային օրերի հետ:

Բնական է, որ այդ օրերին հանրային տրանսպորտը սովորական ծանրաբեռնվածություն չունի, և կարող էր տպավորություն ստեղծվել, թե մարդիկ (չբոյկոտողները) վճարեցին և հանգիստ ու կոնֆորտ պայմաններով երթևեկեցին:

Բայց երևույթի իրական պատկերը երևաց այսօր՝ երկուշաբթի, երբ քաղաքացիներն արդեն 150-դրամանոց տրանսպորտով պետք է ժամանակին հասնեին աշխատավայր:

Խոսքը ոչ այնքան 150 դրամի մասին է, որքան հենց տրանսպորտի, փոխադրումների որակի ու «մեծ խաբեության», որ կիրառել են քաղաքային իշխանությունները:

Երևանի մի քանի հատվածներում կատարված դիտարկումները ցույց են տալիս, որ կրկին նույն քաոսն է, ինչ՝ 100 դրամի ժամանակ: Շարժակազմերն ուշացումով են աշխատում, լեփ-լեցուն են և չեն կարողանում նոր ուղևորներ վերցնել, կանգառներում շարժակազմերի ու մարդկանց սովորական դարձած կուտակումներն են:

Կհարցնեք՝ իսկ որտե՞ղ է «մեծ խաբեությունը»: Դա կայանում է նրանում, որ եթե առաջ տրանսպորտից օգտվել չկարողանալու դեպքում քաղաքացին ուղղակի չէր վճարում, ապա հիմա, երբ ինչ-որ փաթեթ է ձեռք բերել, դրա համար արդեն կանխավ վճարել է: Ավինյանի համար արդեն կարևոր չէ՝ քաղաքացին կկարողանա՞ իրացնել իր փաթեթը, կարևոր է, որ արդեն վճարել է: Նույնիսկ հույս չկա, թե վաղը հնարավոր կլինի հայտնվել «երջանիկ ավտոբուսում», բայց արդեն վճարել է:

Այսինքն, ավինյանենք քաղաքացիներին ստիպել են ձեռք բերել մի ապրանք (ուղևորափաթեթ), որի օգտագործումը երաշխավորված չէ:

Բոյկոտ, և վե՛րջ:

Էդուարդ Սարիբեկյան

Մեկնաբանություններ